ภาพจากศิลปินแสดงดาวหางบีบี(Bernardinelli-Bernstein) ซึ่งถูกพบตั้งแต่ที่มันอยู่เลยวงโคจรยูเรนัสออกไปอีก นิวเคลียสของมันมีเส้นผ่าศูนย์กลางราว 100 กิโลเมตร
ดาวหางดวงหนึ่งซึ่งเพิ่งจำแนกได้ในปี 2021
นั้นได้ชื่อว่าเป็นดาวหางที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยพบมาอย่างเป็นทางการ
บันทึกใหม่ ซึ่งรายงานบนเวบไซท์ก่อนตีพิมพ์ arXiv และเผยแพร่ในวารสาร Astronomy &
Astrophysics Letters ทำให้ดาวหางเฮลล์-บอพพ์(Hale-Bopp) ตกจากบัลลังก์
ดาวหางเฮลล์-บอพพ์ ถูกพบในปี 1995 และเริ่มปรากฏเห็นได้ด้วยตาเปล่าในปี 1996
มันมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 74 กิโลเมตร ส่วนดาวหางเบอร์นาร์ดิเนลลี-เบิร์นสไตน์(Bernardinelli-Bernstein) หรือ 2014 UN271 คำนวณได้ว่ามีเส้นผ่าศูนย์กลาง 137 กิโลเมตร ดาวหางเบอร์นาร์ดิเนลลี-เบิร์นสไตน์ ได้ชื่อตามผู้ค้นพบ Gary
Bernstein นักเอกภพวิทยาจากมหาวิทยาลัยเพนน์ซิลวาเนีย
และ Pedro Bernardinelli นักวิจัยหลังปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน
ซึ่งพบดาวหางในชุดข้อมูลจากการสำรวจพลังงานมืด ภาพแสดงดาวหางย้อนกลับไปได้ถึงปี 2014
ซึ่งเป็นเหตุผลที่มีปีที่ค้นพบอยู่ในชื่อทางวิทยาศาสตร์อย่างเป็นทางการของดาวหาง
ทั้งคู่สังเกตเห็นจุดขนาดเล็กนี้เคลื่อนที่เมื่อพวกเขาศึกษาภาพจากปีต่อๆ มา
ในช่วงเวลาดังนั้น
ดาวหางยังอยู่ห่างไกลเกินกว่าที่นักวิจัยจะประเมินขนาดได้อย่างน่าเชื่อถือ
แต่พวกเขาก็บอกว่ามันน่าจะค่อนข้างใหญ่ ดาวหางดวงนี้เดินทางมาจากเมฆออร์ต(Oort
Cloud) ซึ่งเป็นกลุ่มก้อนน้ำแข็งและหินที่ล่องลอยอยู่ที่ขอบของระบบสุริยะ
วงโคจรของดาวหางนำมันออกไปไกลถึงหนึ่งปีแสงจากดวงอาทิตย์ และใช้เวลา 5.5 ล้านปีเพื่อโคจรครบรอบ ขณะนี้
ดาวหางกำลังวิ่งเข้ามาภายในระบบสุริยะ มันจะเข้าใกล้โลกมากที่สุดในปี 2031 แต่ก็ไม่ได้ใกล้มากนัก
โดยตำแหน่งที่เข้าใกล้มากที่สุดก็ยังอยู่เลยวงโคจรดาวเสาร์ออกไป
งานวิจัยนี้ซึ่งนำทีมโดย Emmanuel
Lellouch นักดาราศาสตร์ที่หอสังเกตการณ์แห่งปารีส
และใช้ข้อมูลจาก ALMA ในชิลีซึ่งได้ในเดือนสิงหาคม
2021 เมื่อดาวหางอยู่ห่างออกไป
19.6 เท่าระยะทางจากโลกถึงดวงอาทิตย์(หรือ 19.6 AU) นักวิจัยได้ศึกษาการเปล่งคลื่นไมโครเวฟที่มาจากก้อนดาวหาง
จากแสงที่สะท้อนออกมาในช่วงความยาวคลื่นเหล่านี้ ทีมก็สามารถระบุขนาดของดาวหางได้
ซึ่งเป็นระยะห่างที่มากที่สุดเท่าที่เคยทำการตรวจสอบลักษณะนี้มา
เป็นที่น่าตื่นเต้นที่ได้ทำการตรวจสอบในขณะที่ดาวหางยังอยู่ห่างไกลอย่างมาก
นักวิจัยเขียนไว้ เนื่องจากดาวหางบีบีน่าจะมีขนาดเล็กลงเรื่อยๆ
เมื่อมันเดินทางเข้าใกล้โลกมากขึ้น เมื่อดาวหางเข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่านี้
หางที่เป็นฝุ่นและก๊าซจะขยายตัวออก ส่วนนิวเคลียสของดาวหางจะระเหิดและมีขนาดเล็กลง
จะมองไม่เห็นดาวหางบีบีนี้ด้วยตาเปล่า
เหมือนอย่างเฮลล์-บอพพ์ในช่วงที่เข้าใกล้มากที่สุด
แต่นักวิทยาศาสตร์ก็คาดว่าจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุจากเมฆออร์ตได้ไม่น้อย
จากผู้มาเยี่ยมเยือนดวงนี้ กล้องขนาดใหญ่อย่าง ALMA จะช่วยให้นักวิทยาศาสตร์ได้เรียนรู้มากขึ้นเกี่ยวกับองค์ประกอบเคมีของดาวหาง
Lellouch และเพื่อนร่วมงานของเขาเขียนไว้
ซึ่งน่าจะทราบเกี่ยวกับอุณหภูมิ, การหมุนรอบตัวและรูปร่างของดาวหางในอีกไม่นานนี้
แหล่งข่าว space.com
: largest comet ever observed bumps Hale-Bopp from pedestal
No comments:
Post a Comment